پروتکل درمانی همودیالیز در بیماران حاد​

بیمار حاد به بیماری اطلاق می شود که حداقل یکی از اندیکاسیونهای دیالیز اورژانس شامل علایم بالینی سندرم اورمی، هیپرکالمی مقاوم به درمان، ادم ریه، اسیدوز متابولیک مقاوم به درمان و یا پریکاردیال افیوژن را داشته باشد یا بیمار برای دفعات اول است که دیالیز می شود.

مدت دیالیز در این بیماران  ۲ تا ۳ ساعت می باشد.

میزان جریان خون حداکثر ۳ برابر وزن بدن و میزان جریان معمول محلول دیالیز ۵۰۰ میلی لیتر در دقیقه است و بهتر است از صافی کوچکتر استفاده گردد.

درجه حرارت محلول دیالیز معمولا ۳۵ تا ۳۷ درجه سانتیگراد است.

تزریق هپارین ۱ نوبت و در ابتدای دیالیز انجام می شود.

جهت اجتناب از کاهش ناگهانی اوره بیمار در یک جلسه و جلوگیری از سندرم عدم تعادل باید حداکثر۳۰% اوره را در یک جلسه همودیالیز کاهش داد.

 غلظت مناسب محلول دیالیز نیز حدود ۱۴۰تا ۱۴۵ میلی اکی والان در لیتر می باشد
جهت تعیین میزان کاهش وزن باید به علایم بالینی و شرح حال بیمار توجه نمود.

در صورتی که بیمار هایپرکالمیک نباشد، امکان استفاده از دیالیز خشک در ابتدای دیالیز، حداکثر ۳۰ دقیقه برای گرفتن مایع بدون افت فشار خون وجود خواهد داشت.

اکسیژن تراپی مداوم در طی دیالیز ۶ لیتر در دقیقه توسط سوند بینی

وضعیت بیمار به صورت نیمه نشسته باشد.
محل وصل ست دیالیز یه دسترسی عروقی بیمار ، تحت کنترل باشد.