دیالیز صفاقی
دیالیز صفاقی (Peritoneal Dialysis)
یکی از روش‌های درمان نارسایی کلیوی است که در آن از غشای صفاقی بدن به عنوان فیلتر طبیعی برای تصفیه خون استفاده می‌شود. این روش شامل چند مرحله اصلی است:
وارد کردن مایع دیالیز:
یک کاتتر کوچک در حفره شکمی قرار می‌گیرد و مایع دیالیز، که معمولاً حاوی قند (مانند دکستروز) و الکترولیت‌هاست، به آن وارد می‌شود.
فیلتر شدن مایعات و مواد زائد:
مایع دیالیز در حفره صفاقی باقی مانده و مواد زائد و آب اضافی از خون به آن منتقل می‌شود. این فرآیند از طریق غشای صفاقی که به عنوان فیلتر عمل می‌کند، انجام می‌گیرد.
دفع مایع دیالیز:
پس از چند ساعت مایع دیالیز در شکم، کاتتر دوباره استفاده شده و مایع آلوده حاوی مواد زائد از بدن خارج می‌شود.
تکرار چرخه:
این فرآیند به‌طور دوره‌ای تکرار می‌شود. دیالیز صفاقی می‌تواند به‌صورت خودکار (با ماشین‌ها) یا دستی انجام شود.
مزایای دیالیز صفاقی
- می‌توان آن را در منزل انجام داد و نیاز به مراجعه به بیمارستان ندارد.
- معمولاً به رژیم غذایی سخت‌تری نسبت به همودیالیز نیاز ندارد.
- می‌تواند انعطاف‌پذیرتر باشد و در زندگی روزمره بیماران کمتر مداخله کند.
معایب دیالیز صفاقی
- خطر عفونت در محل کاتتر وجود دارد.
- برخی بیماران ممکن است نتوانند به میزان کافی از مایع دیالیز استفاده کنند.
- ممکن است بعضی عوارض جانبی مانند افزایش قند خون وجود داشته باشد.
به طور کلی، انتخاب نوع دیالیز به شرایط خاص هر بیمار و نظر پزشک بستگی دارد.